„Kiedy w oczach dziecka jego własny wizerunek nabiera wartości, towarzyszą temu znaczne postępy
i osiągnięcia w nauce, a co istotniejsze, dziecko zaczyna coraz bardziej cieszyć się życiem”  Wayne Dyer

 

• Dziecko patrzy, a nie dostrzega tego co najważniejsze, czy też tego, o co akurat chodzi dorosłemu
• Dziecko słucha, ale nie dociera do niego to, co ma dotrzeć zgodnie z intencją dorosłego
• Dziecko niewiele pamięta z tego, co mu się tłumaczy, nie może sobie przypomnieć akurat wtedy, gdy tego oczekuje dorosły
• Dziecko nie robi tego, co akurat ma robić, ani w taki sposób jak się odeń oczekuje

 

HIPOTEZA:

Powyższy opis dotyczy dziecka ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, o prawidłowym rozwoju umysłowym. Spowodowane są zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych, motorycznych i ich integracji, uwarunkowanymi nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego. Należy pamiętać, że dziecko ponosi koszty emocjonalne z tym związane.

Im więcej takich przejawów dotyczy dziecka i nasilają się one z upływem czasu, tym większa pewność, że mamy do czynienia z dzieckiem z trudnościami w uczeniu się, a więc z dzieckiem zachowującym się odmiennie w stosunku do większości rówieśników, dobrze radzących sobie ze zmieniającymi się wymaganiami otoczenia fizycznego i społecznego.

Nie mamy natomiast do czynienia z dzieckiem upartym, leniwym, rozpieszczonym czy jedynie mniej inteligentnym!

Aby nie dopuścić do narastania niepowodzeń, powstawania wadliwych nawyków, możliwie jak najwcześniej dziecko powinno być objęte terapią pedagogiczną, czyli specjalistyczną pomocą dzieciom z trudnościami w uczeniu się.

Pierwszym udzielania pomocy dziecku jest rozpoznanie jego trudności , dzieci poddawane są badaniom diagnostycznym prowadzonych w poradniach psychologiczno – pedagogicznych. Na podstawie opinii poradni uczniowie zostają otoczeni specjalistyczną opieką reedukacyjną.

  W naszej szkole prowadzone są zajęcia  terapeutyczne w ramach programu innowacyjnego „Naucz dziecko czytać, reszty nauczy się samo”. Reedukator przygotowuje indywidualny program terapeutyczny. Stara się w ten sposób przywrócić dziecku wiarę we własne możliwości, ośmielić je , nawiązać kontakt i poznać przez obserwację jego zachowanie. Uczniowie chętnie uczestniczą w tego typu zajęciach, ponieważ panuje tu spokojna i miła atmosfera. Ćwiczenia są dopasowane do możliwości dziecka i tak zaplanowane, aby  gwarantowały dziecku sukces.  W trakcie pracy usprawniane są zaburzone funkcje i  doskonali się  technikę czytania i pisania.   Dzieci są poddawane oddziaływaniom psychoterapeutycznym aktywizującym je do nauki.

Sytuacja dziecka ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się jest bardzo trudna . Pierwsze niepowodzenia są często przyczyną zniechęcenia do nauki czy trudności wychowawczych. Dość często niewystarczające postępy w nauce tłumaczy się nerwowością, lenistwem czy brakiem chęci. Należy się jednak zastanowić czy to, że dziecko unika wysiłku umysłowego, nie jest spowodowane tym, że nie może i nie potrafi sprostać stawianym mu wymaganiom.

Dla dzieci ogromne znaczenie ma wsparcie rodziców. „Jeżeli dziecko ma w rodzicach niezawodną podporę, może na tym fundamencie zbudować szacunek dla siebie i poczucie, że coś potrafi”, piszą C. Tuttle i P. Raquete w książce  „Wychowanie dziecka z trudnościami w uczeniu się”.

Życzę wytrwałości i sukcesów

 

Pedagog  - terapeuta

Dorota Szteniowicz